Czy wyobrażamy sobie w naszych czasach życie w społeczeństwie nie opartym na wiedzy? bez Uniwersytetów Trzeciego Wieku i innych instytucji umożliwiających seniorom edukację?
Rok 2025 to wielkie dla nas święto, bowiem w tym roku przypada jubileusz 50-lecia ruchu UTW w Polsce. W 1975 r. w Warszawie, za żelazną kurtyną, powstał trzeci na świecie (po Francji i Belgii) Uniwersytet Trzeciego Wieku. Czy takie instytucje są potrzebne?
Jeden z naszych słuchaczy powiedział kiedyś, że czuje „głód wiedzy”. Czuje go od czasów wojny, kiedy nie mógł się uczyć, uczęszczać do szkoły. Wtedy postanowił, że jak będzie już taka możliwość, będzie uczył się przez całe życie. I jest dziś z nami w UTW, chodzi na każdy wykład, robi notatki, rozmawia z wykładowcami i jest bardzo wdzięczny za tę możliwość.
Obchody 50-lecia ruchu Uniwersytetów Trzeciego Wieku rozpoczęliśmy w naszym Uniwersytecie wykładem dr hab. Hanny Krajewskiej, dyrektor Polskiej Akademii Nauk Archiwum w Warszawie. W wykładzie zatytułowanym „Geneza powstania ruchu Uniwersytetów Trzeciego Wieku w Polsce” prelegentka w ujęciu historycznym pokazała potrzeby osób starszych na przestrzeni wieków, a co najważniejsze przemianę sposobów myślenia o pewnym z pozoru naturalnym zjawisku, jakim jest starzenie się. Uczenie się przez całe życie jest niezbędne dla samorozwoju, realizacji pasji, czy nadążania za galopującym światem. Nie bez znaczenia jest także podtrzymywanie więzi społecznych i komunikacji międzyludzkiej, co także odnajdujemy w UTW.
Obecnie w nurcie polityki społecznej niesamodzielność czy niepełnosprawność nie są jedynym wyzwaniem. Pojawia się także potrzeba inkluzji i uaktywnienia społeczności seniorów, co wiąże się z koncepcją aktywnego i zdrowego starzenia się. Ważna jest troska o samopoczucie, możliwość rozwijania zainteresowań, godność, dobrostan, obecność społeczną osób starszych oraz przygotowanie do starości młodszych pokoleń.
Image
Image
Image
